Οστεοαρθρίτιδα του ώμου

Οστεοαρθρίτιδα του ώμουΕίναι χρόνιαμια ασθένεια στην οποία ο ιστός του αρθρικού χόνδρου καταστρέφεται και αραιώνεται, εμφανίζονται παθολογικές αλλαγές στους μαλακούς ιστούς και σχηματίζεται ανάπτυξη οστού στην περιοχή της άρθρωσης. Εκδηλώνεται από πόνο και τραυματισμό στην πληγείσα περιοχή. Στα μεταγενέστερα στάδια, το εύρος κίνησης μειώνεται. Η παθολογία είναι χρόνια και σταδιακά εξελίσσεται. Η διάγνωση γίνεται λαμβάνοντας υπόψη την κλινική εικόνα και τα ακτινολογικά ευρήματα. Η θεραπεία είναι συνήθως συντηρητική: φυσική θεραπεία, αντιφλεγμονώδη φάρμακα, χονδροπροστατευτές, θεραπεία άσκησης. Εάν η άρθρωση καταστραφεί, γίνεται αρθροπλαστική.

γενικές πληροφορίες

Η οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του ώμου είναι μια χρόνια ασθένεια στην οποία, ως αποτέλεσμα εκφυλιστικών-δυστροφικών διεργασιών, ο χόνδρος και άλλοι ιστοί της άρθρωσης καταστρέφονται σταδιακά. Συνήθως τα άτομα ηλικίας 45 ετών και άνω επηρεάζονται από οστεοαρθρίτιδα, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις (μετά από τραυματισμούς, φλεγμονή) η ασθένεια μπορεί να αναπτυχθεί σε νεαρή ηλικία. Η παθολογία είναι εξίσου συχνή σε γυναίκες και άνδρες, πιο συχνή σε αθλητές και άτομα που κάνουν βαριά σωματική εργασία.

Οι λόγοι

Το σημείο εκκίνησης για αλλαγές στην οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του ώμου μπορεί να είναι τόσο η κανονική διαδικασία γήρανσης των ιστών όσο και η βλάβη ή η διακοπή της δομής του χόνδρου λόγω μηχανικών επιδράσεων και διαφόρων παθολογικών διαδικασιών. Η πρωτογενής οστεοαρθρίτιδα, κατά κανόνα, ανιχνεύεται στους ηλικιωμένους, δευτερογενής (που αναπτύσσεται στο πλαίσιο άλλων ασθενειών) μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Οι κύριοι λόγοι θεωρούνται:

• Ελάττωμα ανάπτυξης.Η παθολογία μπορεί να σημειωθεί με υποανάπτυξη της χυμικής κεφαλής ή της γλονοειδούς κοιλότητας, των κεφαλοειδών ώμων και άλλων ανωμαλιών του άνω άκρου.
• Τραυματικός τραυματισμός.Η οστεοαρθρίτιδα της τραυματικής αιτιολογίας εμφανίζεται συχνότερα μετά από ενδοαρθρικά κατάγματα. Μια πιθανή αιτία της πάθησης μπορεί να είναι μια εξάρθρωση των ώμων, ειδικά η συνηθισμένη. Οι σοβαρές μώλωπες είναι λιγότερο πιθανό να λειτουργήσουν ως προκλητικοί τραυματισμοί.
• Φλεγμονώδεις διεργασίες.Η ασθένεια μπορεί να διαγνωστεί με μακροχρόνια ωμοπλαστική περιαρθρίτιδα, που είχε προηγουμένως μη ειδική πυώδη αρθρίτιδα και συγκεκριμένη αρθρίτιδα της άρθρωσης (συμπεριλαμβανομένης της φυματίωσης, της σύφιλης και μερικών άλλων ασθενειών).

Παράγοντες κινδύνου

Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια πολυεθολογική ασθένεια. Υπάρχει μια μεγάλη ομάδα παραγόντων που αυξάνουν την πιθανότητα αυτής της παθολογίας:

• Κληρονομική διάθεση.Πολλοί ασθενείς έχουν στενούς συγγενείς που πάσχουν επίσης από οστεοαρθρίτιδα, επίσης και σε άλλες περιοχές (γοναρθρώσεις, κοξάρθρο, αρθροπάθεια των αστραγάλων).
• Υπερβολική χρήση της άρθρωσης.Μπορεί να συμβεί σε παίκτες βόλεϊ, τένις, παίκτες μπάσκετ, ρίχνοντας αθλητικό εξοπλισμό, καθώς και σε άτομα των οποίων η εργασία συνεπάγεται συνεχώς υψηλή πίεση στα χέρια (σφυριά, φορτωτές).
• Άλλες παθολογίες.Η οστεοαρθρίτιδα απαντάται συχνότερα σε άτομα με αυτοάνοσες ασθένειες (ρευματοειδή αρθρίτιδα), ορισμένες ενδοκρινικές και μεταβολικές διαταραχές, ανεπάρκεια συστημικού συνδετικού ιστού και υπερβολική κινητικότητα των αρθρώσεων.

Η πιθανότητα εμφάνισης της νόσου αυξάνεται δραματικά με την ηλικία. Η συχνή υποθερμία και οι δυσμενείς περιβαλλοντικές συνθήκες έχουν ορισμένες αρνητικές επιπτώσεις.

Παθογένεση

Ο κύριος λόγος για την ανάπτυξη της οστεοαρθρίτιδας της άρθρωσης του ώμου είναι μια αλλαγή στη δομή του αρθρικού χόνδρου. Ο χόνδρος χάνει την απαλότητα και την ελαστικότητά του, και η ολίσθηση των επιφανειών των αρθρώσεων κατά την κίνηση γίνεται πιο δύσκολη. Εμφανίζονται μικροτραυματισμοί, οι οποίοι οδηγούν σε περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασης του ιστού του χόνδρου. Μικρά κομμάτια χόνδρου αποσπώνται από την επιφάνεια και σχηματίζουν εκτεθειμένα σώματα αρθρώσεων που τραυματίζουν επίσης την εσωτερική επιφάνεια της άρθρωσης.

Με την πάροδο του χρόνου, η κάψουλα και το αρθρώσεις πυκνώνουν, εμφανίζονται περιοχές ινώδους εκφυλισμού. Λόγω της αραίωσης και της απώλειας ελαστικότητας, ο χόνδρος δεν παρέχει πλέον την απαραίτητη απορρόφηση κραδασμών, έτσι το φορτίο στο υποκείμενο οστό αυξάνεται. Το οστό παραμορφώνεται και μεγαλώνει κατά μήκος των άκρων. Η κανονική διαμόρφωση της άρθρωσης είναι διαταραγμένη, υπάρχουν περιορισμοί στην κίνηση.

ταξινόμηση

Στην τραυματολογία και την ορθοπεδική, χρησιμοποιείται συστηματοποίηση τριών επιπέδων, η οποία αντικατοπτρίζει τη σοβαρότητα των παθολογικών αλλαγών και των συμπτωμάτων της οστεοαρθρίτιδας της άρθρωσης του ώμου. Αυτή η προσέγγιση σας επιτρέπει να επιλέξετε τη βέλτιστη ιατρική τακτική, λαμβάνοντας υπόψη τη σοβαρότητα της διαδικασίας. Γίνεται διάκριση μεταξύ των ακόλουθων σταδίων:

• Ο πρώτος- δεν υπάρχουν σημαντικές αλλαγές στον ιστό του χόνδρου. Η σύνθεση του αρθρικού υγρού αλλάζει και η διατροφή του χόνδρου είναι μειωμένη. Ο χόνδρος δεν ανέχεται το άγχος, έτσι ο πόνος στις αρθρώσεις (αρθραλγία) εμφανίζεται κατά καιρούς.
• Το δεύτερο- ο ιστός του χόνδρου αρχίζει να αραιώνεται, η δομή του αλλάζει, η επιφάνεια χάνει την ομαλότητά του, οι κύστεις και οι ασβεστοποιήσεις εμφανίζονται στα βάθη του χόνδρου. Το υποκείμενο οστό παραμορφώνεται ελαφρώς, οι αναπτύξεις των οστών εμφανίζονται κατά μήκος των άκρων της πλατφόρμας άρθρωσης. Ο πόνος γίνεται μόνιμος.
• τρίτος- Έντονη αραίωση και καταστροφή της δομής του χόνδρου με εκτεταμένες περιοχές καταστροφής. Η αρθρωτή πλατφόρμα παραμορφώνεται. Ακάλυπτος περιορισμός κίνησης, αδυναμία του συνδέσμου και ατροφία των περιαρθρικών μυών.

Συμπτώματα

Στα αρχικά στάδια, οι ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα ανησυχούν για δυσφορία ή ελαφρύ πόνο στην άρθρωση του ώμου όταν εκτίθενται σε στρες και σε ορισμένες θέσεις του σώματος. Κατά τη διάρκεια της κίνησης μπορεί να προκληθεί τραγμάτωση. Η άρθρωση δεν αλλάζει εξωτερικά, δεν υπάρχει οίδημα. Στη συνέχεια, η ένταση του πόνου αυξάνεται, η αρθραλγία γίνεται συνήθεια, εμφανίζεται συνεχώς και συμβαίνει όχι μόνο κατά τη διάρκεια της άσκησης, αλλά και σε ηρεμία, ακόμη και τη νύχτα. Ιδιότητες του συνδρόμου πόνου:

• Πολλοί ασθενείς σημειώνουν την εξάρτηση του συνδρόμου πόνου από τις καιρικές συνθήκες.
• Μαζί με τον πόνο στον πόνο, ο πόνος των μυών αναπτύσσεται με την πάροδο του χρόνου με σωματική άσκηση.
• Ο πόνος μπορεί να συμβεί μόνο στην άρθρωση του ώμου, να ακτινοβολήσει στην άρθρωση του αγκώνα ή να εξαπλωθεί σε ολόκληρο το χέρι. Πιθανός πόνος στην πλάτη και στον αυχένα στην πληγείσα πλευρά.

Μετά από λίγο, οι ασθενείς παρατηρούν αισθητή πρωινή δυσκαμψία στην άρθρωση. Το εύρος κίνησης μειώνεται. Ελαφρά διόγκωση των μαλακών ιστών είναι δυνατή μετά από σωματική άσκηση ή υποθερμία. Καθώς η οστεοαρθρίτιδα εξελίσσεται, οι κινήσεις γίνονται όλο και πιο περιορισμένες, αναπτύσσονται συσπάσεις και η λειτουργία των άκρων μειώνεται σοβαρά.

διάγνωση

Η διάγνωση γίνεται από έναν ορθοπεδικό χειρουργό λαμβάνοντας υπόψη τα χαρακτηριστικά κλινικά και ακτινολογικά σημάδια της οστεοαρθρίτιδας της άρθρωσης του ώμου. Εάν υποψιάζεστε δευτερογενή οστεοαρθρίτιδα, επικοινωνήστε με έναν χειρουργό, ενδοκρινολόγο. Η άρθρωση δεν αλλάζει στην αρχή, αργότερα μερικές φορές παραμορφώνεται ή μεγεθύνεται. Ο πόνος σημειώνεται κατά την ψηλάφηση. Οι περιορισμοί κίνησης μπορούν να αναγνωριστούν. Για την επιβεβαίωση της οστεοαρθρίτιδας, συνιστάται το ακόλουθο:

• Ακτινογραφία της άρθρωσης του ώμου.Βρίσκονται δυστροφικές αλλαγές και οριακή ανάπτυξη οστού (οστεοφύτα), σε μεταγενέστερα στάδια στένωση του χώρου των αρθρώσεων, παραμορφώσεις και δομικές αλλαγές στο υποκείμενο οστό. Ο χώρος των αρθρώσεων μπορεί να έχει σχήμα σφήνας, οστεοσκληρωτικές αλλαγές και κυστικοί σχηματισμοί είναι ορατοί στο οστό.
• Τομογραφική έρευνα.Σε περίπτωση αμφιβολίας, ειδικά στα αρχικά στάδια της νόσου, πραγματοποιείται αξονική τομογραφία της άρθρωσης ώμου για τη λήψη πρόσθετων δεδομένων σχετικά με την κατάσταση του οστού και του χόνδρου. Εάν υπάρχει ανάγκη για αξιολόγηση της κατάστασης των μαλακών ιστών, γίνεται μαγνητική τομογραφία.

Διαφορική διάγνωση

Η διαφορική διάγνωση της οστεοαρθρίτιδας γίνεται σε ουρική αρθρίτιδα, ψωρίαση, ρευματοειδή και αντιδραστική αρθρίτιδα και στην πυροφωσφορική αρθροπάθεια. Στην αρθρίτιδα, μια εξέταση αίματος θα δείξει σημάδια φλεγμονής. Οι αλλαγές στις ακτίνες Χ δεν είναι πολύ έντονες, οι οστεοφύτες απουσιάζουν, δεν υπάρχουν σημάδια παραμόρφωσης των αρθρικών επιφανειών.

Στην ψωριασική αρθρίτιδα, εκτός από τις αρθρώσεις, συχνά εμφανίζονται εξανθήματα. Στη ρευματοειδή αρθρίτιδα, προσδιορίζεται ένας θετικός ρευματοειδής παράγοντας. Στην πυροφωσφορική αρθροπάθεια και την ουρική αρθρίτιδα, η βιοχημική εξέταση αίματος δείχνει αντίστοιχες αλλαγές (αύξηση των αλάτων ουρικού οξέος, κ. λπ. ).

Θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας του ώμου

Οι ασθενείς βρίσκονται υπό την επίβλεψη ενός ορθοπεδικού χειρουργού. Είναι απαραίτητο να περιοριστεί το φορτίο στο βραχίονα, εξαιρουμένων των ξαφνικών κινήσεων, της ανύψωσης και της παρατεταμένης μεταφοράς βάρους. Ταυτόχρονα, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η αδράνεια έχει επίσης αρνητική επίδραση στην αρρώστια άρθρωση. Για να διατηρήσετε τους μυς σε φυσιολογική κατάσταση και να αποκαταστήσετε την άρθρωση του ώμου, πρέπει να κάνετε τακτικά το σύμπλεγμα θεραπείας άσκησης που συνιστά ο γιατρός.

Συντηρητική θεραπεία

Ένα από τα πιο επείγοντα καθήκοντα στην οστεοαρθρίτιδα είναι η καταπολέμηση του πόνου. Για την εξάλειψη του πόνου και τη μείωση της φλεγμονής, συνταγογραφούνται τα ακόλουθα:

• Φάρμακα με γενικές επιδράσεις.Τα ΜΣΑΦ συνταγογραφούνται σε μορφή δισκίου κατά την έξαρση. Εάν χρησιμοποιηθούν ανεξέλεγκτα, μπορούν να ερεθίσουν το στομάχι, να επηρεάσουν αρνητικά την κατάσταση του ήπατος και τον μεταβολισμό στον ιστό του χόνδρου, οπότε λαμβάνονται μόνο σύμφωνα με τις οδηγίες ενός γιατρού.
• Τοπικές θεραπείες.Τα ΜΣΑΦ χρησιμοποιούνται συχνά με τη μορφή πηκτωμάτων και αλοιφών. Η αυτοχορήγηση είναι δυνατή εάν εμφανιστούν ή επιδεινωθούν συμπτώματα. Τα τοπικά παρασκευάσματα ορμονών, τα οποία πρέπει να χρησιμοποιούνται σύμφωνα με τη σύσταση του γιατρού, υποδεικνύονται λιγότερο συχνά.
• Ορμόνες για ενδοαρθρική χορήγηση.Παρουσία συνδρόμου σοβαρού πόνου που δεν μπορεί να εξαλειφθεί με άλλες μεθόδους, πραγματοποιείται ενδοαρθρική χορήγηση φαρμάκων (τριαμκινολόνη, υδροκορτιζόνη κ. λπ. ). Οι αποκλεισμοί πραγματοποιούνται το πολύ 4 φορές το χρόνο.

Για την αποκατάσταση και ενίσχυση του χόνδρου στα στάδια 1 και 2 της οστεοαρθρίτιδας, χρησιμοποιούνται κεφάλαια από την ομάδα χονδροπροστατευτών - φάρμακα που περιέχουν υαλουρονικό οξύ, θειική χονδροϊτίνη και γλυκοζαμίνη. Η πορεία της θεραπείας είναι μεγάλη (από 6 μήνες έως ένα έτος ή περισσότερο) και οι επιπτώσεις είναι αισθητές μετά από 3 μήνες ή περισσότερο.

Θεραπεία φυσιοθεραπείας

Με την οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης των ώμων, χρησιμοποιούνται ενεργά μασάζ, φυσιοθεραπευτικές ασκήσεις και φυσικοθεραπευτικές τεχνικές. Κατά τη διάρκεια της περιόδου ύφεσης, οι ασθενείς παραπέμπονται σε θεραπεία σπα. Ισχύουν:

• Θεραπεία λάσπης και παραφίνη
• φαρμακευτικά λουτρά
• Μαγνητική θεραπεία και θεραπεία με υπέρυθρες λέιζερ.
• Υπερηχητικός.

χειρουργική επέμβαση

Στο στάδιο 3 της νόσου με σημαντική καταστροφή χόνδρου, περιορισμένη κινητικότητα και αναπηρία, πραγματοποιείται αντικατάσταση άρθρωσης. Η παραπομπή για χειρουργική επέμβαση γίνεται λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία του ασθενούς, το επίπεδο δραστηριότητας και την παρουσία σοβαρών χρόνιων παθήσεων. Με τη χρήση σύγχρονων κεραμικών, πλαστικών και μεταλλικών ενδοπροθέσεων, μπορείτε να αποκαταστήσετε πλήρως τη λειτουργία της άρθρωσης. Η διάρκεια ζωής των προθέσεων είναι 15 έτη ή περισσότερο.

πρόβλεψη

Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια μακροχρόνια, σταδιακά προοδευτική ασθένεια. Δεν μπορεί να θεραπευτεί πλήρως, ωστόσο, είναι δυνατόν να επιβραδυνθεί σημαντικά η ανάπτυξη παθολογικών αλλαγών στην άρθρωση προκειμένου να διατηρηθεί η ικανότητα εργασίας και μια υψηλή ποιότητα ζωής. Για να πάρει το μέγιστο αποτέλεσμα, ο ασθενής πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη την ασθένειά του και να είναι έτοιμος να ακολουθήσει τις συστάσεις του γιατρού ακόμη και κατά τη διάρκεια της ύφεσης.

προφύλαξη

Τα προληπτικά μέτρα περιλαμβάνουν τη μείωση των παραβιάσεων των νοικοκυριών, τη συμμόρφωση με την ασφάλεια της εργασίας, την εξάλειψη υπερβολικών φορτίων στην άρθρωση των ώμων κατά τη διάρκεια της εργασίας και του αθλητισμού. Είναι απαραίτητη η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία παθολογιών που μπορούν να προκαλέσουν την ανάπτυξη αρθριτικών αλλαγών.